Βρήκα ένα ενδιαφέρον κείμενο 30 σελίδων με τίτλο “Εισαγωγικές έννοιες στη βιολογική γεωργία“. Το κείμενο έχει γράψει ο Φώτιος Γραβάνης, καθηγητής στο Τμήμα Φυτικής Παραγωγής του ΤΕΙ Λάρισας. Μπορείτε να το διαβάσετε online στην υπηρεσία scribd.com.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του κειμένου.
“Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί στον πλανήτη µας βρίσκονται σε συνεχή αλληλεξάρτηση μεταξύ τους όπως και µε το περιβάλλον. Για παράδειγµα ένα φυτό, προσηλωµένο σταθερά στην θέση που βλάστησε ο σπόρος του, ζει προσλαµβάνοντας τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία από το άμεσο εδαφικό του περιβάλλον. Την ανάπτυξή του(την περιορισµένη στα πλαίσια της βλαστικής και αναπαραγωγικής του δυνατότητας) χαλιναγωγούν, από την µία µεριά παράγοντες βιοτικοί (ζώα,φυτά) κι από την άλλη µεριά παράγοντες αβιοτικοί (έδαφος, κλιµατολογικοί παράγοντες, κλπ.). Δημιουργείται έτσι ένα πολύπλοκο σύστημα αλληλοεξαρτώµενων παραγόντων, που ονοµάζεται Οικολογικό Σύστηµα ή Οικοσύστημα.
Εξεταζόµενο στο σύνολό του, το Οικοσύστημα βρίσκεται σε ισορροπία. Η ισορροπία αυτή δεν είναι στατική αλλά δυναµική. ∆ηλαδή, οι πληθυσµοί των ζωντανών οργανισµών αυξοµειώνονται σε αριθµό, µε την συναίνεση ή σε βάρος άλλων παραγόντων του Οικοσυστήµατος. Το Οικοσύστημα έχει µία ευαισθησία και µία δυνατότητα ενδογενή να αντιδρά αυτόματα σε κάθε επερχόμενη διατάραξή του.
Ο άνθρωπος, παράγοντας κι αυτός του Οικοσυστήματος, αρχικά ζούσε νομαδικά, µετακινούµενος προς την περιοχή που του εξασφάλιζε τροφή (κυνήγι, φυτά). Με την πάροδο των αιώνων έγινε πρακτικότερος δηµιουργώντας οικισµούς, κατασκευάζοντας εργαλεία και επιδιδόµενος γενικά στην γεωργική πράξη. Στην κυριολεξία µετατράπηκε από κυνηγός σε καλλιεργητή.
Η γεωργία είναι η έκφραση της προσπάθειας του ανθρώπου να προσπορισθεί τροφή. Η προσπάθεια αυτή γίνεται όλο και πιο έντονη αν αναλογισθεί κανείς, από την µια µεριά το πλήθος των ατόµων που πρέπει να διατραφούν και από την άλλη µεριά την σταθερότητα (αν όχι την μείωση) των εκτάσεων που διατίθενται προς εκμετάλλευση για παραγωγή τροφών.
Με την γεωργική πράξη, τον ηθεληµένο δηλαδή πολλαπλασιασμό διαφόρων φυτών και εκτροφή ζώων, σε βάρος φυσικά άλλων µη χρήσιµων οργανισµών, επέφερε µία σοβαρή διαταραχή του Οικοσυστήματος. Σ’ αυτήν την διαταραχή, η αντίδραση του Οικοσυστήματος είναι µία τάση επαναφοράς της φυσικής ισορροπίας, µία τάση αυξήσεως των πληθυσµών διαφόρων οργανισµών (ζώων ή φυτών), παρασίτων των καλλιεργούμενων φυτών ή των εκτρεφόμενων ζώων, οι οποίοι επωφελούνται από τον μεγάλο πληθυσμό των καλλιεργούμενων φυτών και εκτρεφόµενων ζώων, αντίστοιχα. Ο άνθρωπος, προφανώς, προσπαθεί να διατηρήσει σταθερή την αστάθεια αυτή του Οικοσυστήματος (που ο ίδιος προκάλεσε), και το κατορθώνει µε συνεχείς επεµβάσεις επί όλων των παραγόντων που επηρεάζουν καταστρεπτικά τις καλλιέργειές του. Από την άλλη µεριά η συνεχής εκμετάλλευση του εδάφους για γεωργικούς σκοπούς επέφερε σταδιακά την πενία σε θρεπτικά στοιχεία, µε αποτέλεσμα πολλές εκτάσεις να μετατραπούν σε µη εκµεταλλεύσιµες και στην συνέχεια ερηµικές. Έλαβε επομένως ο άνθρωπος και λαµβάνει όλα τα απαιτούμενα µέτρα για την διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους και την αύξηση της γεωργικής παραγωγής. Και στις δύο προσπάθειες αυτές ο άνθρωπος χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί συνθετικές χημικές ουσίες για την άσκηση δηλαδή της Φυτοπροστασίας και για την Λίπανση των εδαφών…”.
Tags: ΒΙΒΛΙΟ • ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ