Θέλετε να μάθετε για την καλλιέργεια αχλαδιάς στον κήπο ή σε γλάστρες στο μπαλκόνι; Ένα χρήσιμο άρθρο για καλλιεργητικές φροντίδες, εχθρούς, ασθένειες, τροφοπενίες.
Η παραγωγή αχλαδιών στην Ελλάδα στο παρελθόν ξεπερνούσε τις 120.000 τόνους.
Εικόνα 2. Άνθη αχλαδιάς.
Σήμερα παρατηρείται έλλειψη αχλαδιών και η χώρα μας εισάγει κυρίως από Ισπανία, Ιταλία, Νότια Αφρική αλλά και από χώρες της Αμερικής. Χώρες της Ευρώπης που παράγουν αχλάδια είναι η Ισπανία, η Ιταλία, η Γαλλία αλλά και η Πορτογαλία. Στη χώρα μας καλλιεργείται στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στη Πελοπόννησο και στη Δυτική Στερεά.
Κοινή ονομασία: Αχλαδιά ή Απιδιά, οικ. Ροδοειδών
Επιστημονική ονομασία: Pyrus communis, οικ. Rosaceae.
Ποικιλίες αχλαδιάς
Οι ποικιλίες διακρίνονται σε φθινοπωρινές και καλοκαιρινές.
Οι καλοκαιρινές ποικιλίες αχλαδιάς είναι οι εξής:
Coscia: δένδρο μέσης ζωηρότητας, με καρπούς μεσαίου μεγέθους, κίτρινου χρώματος και μέτριας γεύσης. Δεν συντηρείται στο ψυγείο και ωριμάζει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου. Επικονιαστής για τη ποικιλία αυτή είναι οι ποικιλίες Τσακώνικη και Κοντούλα.
Κοντούλα: παράγει καρπούς μικρού μεγέθους και πολύ γλυκιά γεύση. Ωριμάζει τον Ιούλιο και δεν συντηρείται στο ψυγείο. Οι ποικιλίες Coscia και Τσακώνικη είναι πολύ καλοί επικονιαστές. Το μειονέκτημα της ποικιλίας αυτής είναι η πτώση των καρπών μόλις ωριμάσουν.
Santa Maria: παράγεται καρπός μεγάλου μεγέθους, φτωχός σε σάκχαρα, αλλά είναι το πιο εμφανίσιμο και εμπορικό αχλάδι. Δεν συντηρείται στο ψυγείο, ωριμάζει τον Αύγουστο και καλός επικονιαστής είναι η ποικιλία Passa Crassana.
Τσακώνικη ή Κρυστάλλι: ποικιλία πολύ διαδεδομένη στη χώρα μας, ο καρπός της είναι εύγεστος και χυμώδης και συντηρείται στο ψυγείο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συγκομίζεται το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, όταν πρόκειται να συντηρηθεί και το δεύτερο δεκαήμερο αν είναι να καταναλωθεί. Κατάλληλοι επικονιαστές είναι οι ποικιλίες Coscia και Κοντούλα.
Βουτυράτη και Δουκέσσα: καλλιεργούνται στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία.
Dr. J. Guyot: είναι δένδρο καχεκτικό αλλά μπαίνει γρήγορα σε καρποφορία. Συγκομίζεται κατά το δεύτερο 15θήμερο του Ιουλίου και καλοί επικονιαστές είναι οι ποικιλίες Kaiser Alexander και Conference.
Οι φθινοπωρινές ποικιλίες αχλαδιάς είναι οι εξής:
Passa Crassana: ποικιλία που παράγει μεγάλους καρπούς, εύγευστους και χυμώδεις. Συγκομίζεται τον Οκτώβριο και συντηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ψυγείο. Δεν πρέπει να φυτεύεται σε περιοχές με δυνατούς ανέμους γιατί προκαλείται πτώση των καρπών.
Kaiser Alexander ή Bosc: ο καρπός έχει σχήμα καμπάνας, είναι εύγευστος αλλά ευπαθής στη σήψη.
Conference: ποικιλία παραγωγική, συντηρείται στο ψυγείο για μεγάλο χρονικό διάστημα και συγκομίζεται τέλη Αυγούστου-αρχές Σεπτεμβρίου. Καλοί επικονιαστές είναι οι ποικιλίες William’s, Passa Crassana και Comice.
Abate Fetel: παράγει καρπούς πολύ εύγευστους, ωριμάζει τον Σεπτέμβριο και συντηρείται στο ψυγείο ικανοποιητικά. Χρειάζεται επικονιαστή και χρησιμοποιείται κυρίως η Passa Crassana.
Packham’s Triumph: ο καρπός της είναι μεσαίου έως μεγάλου μεγέθους, με ανοιχτό πράσινο χρώμα. Καλοί επικονιαστές της είναι οι ποικιλίες Conference, Passa Crassana και Comice. Συγκομίζεται τον Σεπτέμβριο και είναι κυρίως διαδεδομένη στο Νότιο ημισφαίριο.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια δημιουργίας κόκκινων ποικιλιών αχλαδιάς με καλά χαρακτηριστικά και δυνατότητα μακροχρόνιας συντήρησης.
Κλίμα και έδαφος
Η αχλαδιά απαιτεί ζεστό και ξερό καλοκαίρι. Η υψηλή υγρασία προκαλεί προβλήματα και είναι ευαίσθητη σε ανοιξιάτικους παγετούς. Ευδοκιμεί σε βαθιά εδάφη, που στραγγίζονται καλά, όχι όμως σε ξηρά και ελαφρά. Είναι καλλιέργεια λιγότερο ανθεκτική στη ξηρασία από ότι η μηλιά, αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες αλλά πριν την άνθιση, αφού ανθίσει, αντέχει το πολύ στους -2 βαθμούς Κελσίου. Κατάλληλο pH για την ανάπτυξη της θεωρείται το 5,8-8,0. Σε εδάφη που είναι πλούσια σε ασβέστιο παρατηρούνται σημάδια γήρανσης, ενώ η αχλαδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα άλατα του αρδευτικού νερού. Οι κυριότερες ζώνες καλλιέργειας της αχλαδιάς είναι: υψόμετρο 200-300 μ. και μέση θερμοκρασία 8 βαθμούς Κελσίου και υψόμετρο έως 350 μ. και μέση θερμοκρασία πάνω από 7 βαθμούς Κελσίου.
Υποκείμενα αχλαδιάς
Η αχλαδιά για να αναπτυχθεί εμβολιάζεται σε υποκείμενα τα οποία είναι:
1) άγρια απιδιά: ευδοκιμεί σε ποικιλία εδαφών, δημιουργεί δένδρα ζωηρά που αργούν όμως να δώσουν καρπούς,
2) κυδωνιά: χρησιμοποιούνται οι κλώνοι κυδωνιάς ΕΜΑ και ΒΑ 29. Η κυδωνιά δεν πρέπει να χρησιμοποιείται όταν δεν είναι δυνατή η άρδευση, όταν η θερμοκρασία φτάνει στους -23 βαθμούς Κελσίου και όταν το pH είναι μεγαλύτερο από 7,5 και
3) υπάρχουν υβρίδια που είναι ανθεκτικά σε ασθένειες της αχλαδιάς και η παραγωγή τους εξαρτάται από τις συνθήκες της εκάστοτε περιοχής.
Φύτευση αχλαδιάς
Η αχλαδιά φυτεύεται το φθινόπωρο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μεμονωμένο δένδρο σε σημείο που χρειαζόμαστε σκίαση στον κήπο ή σε ομάδες σε διάφορα σημεία του κήπου.
Από τη στιγμή που αγοράζουμε τα δενδρύλλια πρέπει να ανοίξουμε έναν λάκκο, στον οποίο χωράει μεγάλο μέρος του ριζικού συστήματος. Κατάλληλο βάθος εδάφους για την ανάπτυξη του είναι τα 50 εκατοστά. Θέλει προσοχή όμως, έτσι ώστε το σημείο εμβολιασμού να μην είναι βυθισμένο στο έδαφος αλλά να βρίσκεται 5 εκατοστά πάνω από το έδαφος. Στη συνέχεια “πατάμε” ελαφρώς το χώμα με το χέρι και ακολουθεί πότισμα, 25-30 λίτρα/δένδρο.
Για κάποιον που έχει κήπο μπορεί να φυτεύσει αχλαδιές είτε σε σχήμα τετραγώνου ή ρόμβου είτε σε γραμμές. Το σύστημα κατά τετράγωνα ή ρόμβους εφαρμόζεται όταν έχουμε ως υποκείμενο την άγρια αχλαδιά. Το σύστημα σε γραμμές εφαρμόζεται όταν το υποκείμενο μας είναι η κυδωνιά. Οι αποστάσεις φύτευσης στο σύστημα αυτό είναι 2 μέτρα πάνω στη γραμμή και οι γραμμές να απέχουν μεταξύ τους 3,5-4 μέτρα.
Κλάδεμα αχλαδιάς
Κλάδεμα μόρφωσης
Το κλάδεμα το οποίο έχει καθιερωθεί στην αχλαδιά για να πάρει το δένδρο σχήμα είναι η παλμέττα. Τα κλαδιά σχηματίζουν με τον κεντρικό άξονα γωνία 45 μοιρών και προκειμένου να πάρουν την επιθυμητή θέση πρέπει να δεθούν με πλαστικά κορδόνια. Είναι δύσκολο σχήμα και χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Όταν το δένδρο μας φτάσει σε ύψος 2,5-3 μέτρα, τα κλαδιά που θα μας δώσουν καρπούς, τα κλαδεύουμε πολύ λίγο και βέβαια αφαιρούμε πάντα τα ξερά κλαδιά και αραιώνουμε εκεί που είναι πολύ πυκνά.
Κλάδεμα καρποφορίας
Πραγματοποιείται θερινό κλάδεμα για την καλύτερη ανάπτυξη των καρπών, βελτιώνοντας τη ποιότητα τους. Γίνεται τους μήνες Μάιο-Ιούλιο, σε δένδρα που έχουν ζωηρή ανάπτυξη και απομακρύνουμε τους βλαστούς που έχουν μήκος 20-25 εκατοστά είτε με το χέρι είτε με ψαλίδι.
Πραγματοποιείται χειμερινό κλάδεμα, με την πτώση των φύλλων, το φθινόπωρο. Τους ετήσιους βλαστούς δεν τους αγγίζουμε, ενώ τους υπόλοιπους τους κόβουμε στα 2/3 του μήκους τους.
Αυστηρό κλάδεμα έχει σαν αποτέλεσμα τη μη καρποφορία.
Άρδευση αχλαδιάς
Η ποσότητα νερού που χρειάζεται η αχλαδιά εξαρτάται από τη περιοχή, το υποκείμενο, το έδαφος, την ηλικία του δένδρου κ.α. Έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις τη περίοδο Μάιο-Οκτώβριο. Ισχύει ότι και στην μηλιά.
Καλλιέργεια αχλαδιάς σε γλάστρα
H αχλαδιά είναι δυνατό να καλλιεργηθεί σε γλάστρα, αρκεί βέβαια να την τοποθετήσετε σε ηλιόλουστη θέση και σε χώμα που να στραγγίζει καλά. Η φύτευση της πρέπει να γίνει σε μεγάλη γλάστρα, διαστάσεις 50 εκ. X 50 εκ. X 50 εκ, με όγκο τα 125 λίτρα ή να φυτευτεί σε βαρέλι μεγάλης διαμέτρου με ύψος τουλάχιστον 0,5 μέτρα. Υπάρχει ποικιλία μίνι όπου το ύψος του δένδρου θα φτάσει μέχρι 1,5 μέτρα. Κλαδεύουμε το φυτό τέλος του χειμώνα, απομακρύνοντας τα ξερά και ασθενικά κλαδιά. Θα ανθοφορήσει τους μήνες Απρίλιο-Μάιο και θα καρποφορήσει τον Σεπτέμβριο. Εάν έχουμε κήπο και θέλουμε να φυτεύσουμε νάνες ποικιλίες, η κατάλληλη απόσταση φύτευσης είναι τα 40 εκατοστά.
Λίπανση αχλαδιάς
Η αχλαδιά έχει μεγαλύτερη ανάγκη σε άζωτο συγκριτικά με την μηλιά, ενώ οι απαιτήσεις της σε φώσφορο και κάλιο είναι περιορισμένες. Η ποικιλία Passa Crassana είναι απαιτητικότερη σε άζωτο όταν είναι εμβολιασμένη σε κυδωνιά.
Μια γενική λίπανση για την αχλαδιά, για έναν κήπο 10 τ.μ., είναι η προσθήκη: 0,15 kg N-0,05 kg P-0,1 kg K, στο τέλος του χειμώνα και συμπληρωματικά την άνοιξη προσθέτουμε 0,15 kg νιτρικής αμμωνίας ή 0,33 kg νιτρικού ασβεστίου, σε περίπτωση που το PH του εδάφους είναι χαμηλό.
Όπου υπάρχει δυνατότητα για κοπριά, χορηγούμε 20 kg και επαρκούν για 2 χρόνια.
Τροφοπενίες αχλαδιάς
Συνήθεις τροφοπενίες που παρουσιάζει η αχλαδιά είναι:
Τροφοπενία σιδήρου (Fe) και μαγνησίου (Mg)
Τροφοπενία σιδήρου (Fe) και μαγνησίου (Mg): εμφανίζονται μαζί, ιδιαίτερα όταν υποκείμενο είναι η κυδωνιά. Οι τροφοπενίες αυτές αντιμετωπίζονται εφαρμόζοντας σίδηρο στο έδαφος και ψεκάζοντας το φύλλωμα με μαγνήσιο.
Εικόνα 3. Τροφοπενία μαγνησίου σε φύλλα αχλαδιάς.
Εικόνα 4. Τροφοπενία σιδήρου(έντονη έλλειψη) σε φύλλα αχλαδιάς.
Τροφοπενία ψευδαργύρου (Zn)
Τροφοπενία ψευδαργύρου (Zn): η έλλειψη ψευδαργύρου διορθώνεται με ψεκασμούς ουσιών που περιέχουν ψευδάργυρο.
Εικόνα 5. Τροφοπενία ψευδαργύρου σε φύλλα αχλαδιάς.
Τροφοπενία βορίου
Τροφοπενία βορίου: η πιο σημαντική τροφοπενία για την αχλαδιά. Εκδηλώνεται με συμπτώματα τόσο στον καρπό όσο και στα άνθη. Στον καρπό, έχουμε σκάσιμο του φλοιού με τη δημιουργία φελλού στην επιφάνεια του και στα άνθη παρουσιάζεται «κάψιμο» τους. Αντιμετωπίζεται είτε εφαρμόζοντας βόρακα στο έδαφος π.χ. σε κήπο 10 τ.μ. χρειάζεται 0,05 kg ή 5 gr είτε ψεκάζοντας με βορικό οξύ (0,25%).
Εικόνα 6. Τροφοπενία βορίου σε καρπό αχλαδιάς.
Εχθροί της αχλαδιάς
Ψύλλα της αχλαδιάς
Ψύλλα της αχλαδιάς: το ενήλικο του εντόμου μοιάζει με πολύ μικρό τζιτζίκι. Προνύμφες και ενήλικα μυζούν τους χυμούς των φύλλων, των βλαστών και των καρπών. Αφήνουν απεκκρίματα που κολλάνε (μελιτώδη απεκκρίματα) που ευνοούν την εμφάνιση μυκήτων και συχνά νεκρώνεται η θέση του φύλλου όπου βρίσκεται η μελιτώδη σταγόνα.
Παρουσιάζονται νεκρωτικές κηλίδες στα φύλλα, έχουμε κολλώδεις καρπούς, καθυστερημένη βλάστηση, χλωρωτικά φύλλα ή ακόμα και φυλλόπτωση.
Χαρακτηριστικό της προσβολής από ψύλλα είναι ότι τοποθετούν τα αυγά τους σε σειρές στη κάτω επιφάνεια των φύλλων, κατά μήκος του κεντρικού νεύρου. Το καλοκαίρι μειώνεται ο πληθυσμός τους και το φθινόπωρο αυξάνει πάλι. Το έντομο αυτό προσβάλει μόνο την αχλαδιά.
Εικόνα 7. Ενήλικο της ψύλλας.
Εικόνα 8. Αυγά του εντόμου στη κάτω επιφάνεια φύλλου.
Εικόνα 9. Καπνιά σε φύλλο λεμονιάς πάνω σε μελιτώδη απεκκρίματα προνυμφών.
Καταπολέμηση: είναι έντομο που καταπολεμάται δύσκολα, διότι αναπτύσσει γρήγορα ανθεκτικότητα σε πολλά εντομοκτόνα.
Έχει εφαρμοστεί το εξής πρόγραμμα καταπολέμησης που έδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα: 1) ψεκασμό Ιανουάριο-Φεβρουάριο, 2) από την άνθηση της αχλαδιάς ως τα μέσα Ιουνίου, 3) από τα μέσα Ιουνίου ως τα τη συγκομιδή και 4)το φθινόπωρο πριν τη πτώση των φύλλων, χρησιμοποιώντας συνθετικά πυρεθροειδή.
Κατάλληλα σκευάσματα για τη ψύλλα της αχλαδιάς είναι το Warrior 2,5 WG και Sentinel 2,5 WG όπου εφαρμόζεται την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Οπλοκάμπη της αχλαδιάς
Οπλοκάμπη της αχλαδιάς: προσβάλει μόνο την αχλαδιά και έχει την οσμή του κοριού. Τα ενήλικα εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη(μέσα Μαρτίου-αρχές Απριλίου), την εποχή που ανθίζει η αχλαδιά. Κατά κανόνα αφήνουν ένα αυγό σε κάθε άνθος και στη συνέχεια ανοίγουν στοά στα επιφανειακά στρώματα του καρπού. Η προνύμφη κατευθύνεται στο εσωτερικό του καρπού το οποίο τρώει και στη συνέχεια βγαίνει έξω και πέφτει στο έδαφος.
Οι προσβεβλημένοι καρποί παρουσιάζουν παραμορφώσεις και σκοτεινές κηλίδες και τελικά πέφτουν. Η προσβολή μπορεί να προκαλέσει ανθόπτωση.
Εικόνα 10. Ενήλικο της οπλοκάμπης.
Εικόνα 11. Το σκοτεινό σημείο είναι η οπή εξόδου της προνύμφης.
Καταπολέμηση: Συνήθως ένας ψεκασμός με εντομοκτόνο αρκεί, ακριβώς μετά την άνθιση. Για κάποιον που έχει 3-4 δένδρα αχλαδιάς, χρησιμοποιούνται χρωματικές κολλητικές παγίδες.
Κηκιδόμυγα των φύλλων της αχλαδιάς
Κηκιδόμυγα των φύλλων της αχλαδιάς: τα αυγά του είναι συνήθως σε ομάδες στη πάνω επιφάνεια των φύλλων της αχλαδιάς. Η παρουσία του προκαλεί τη πάχυνση του ελάσματος, παραμορφώνεται και δεν αναπτύσσεται σωστά κατά πλάτος. Τα φύλλα καρουλιάζουν, καμιά φορά γίνονται και κυματοειδή, όπου εκεί μέσα βρίσκονται οι προνύμφες του εντόμου. Τα φύλλα αρχικά δεν αλλάζουν χρώμα αλλά στη πορεία αποκτούν κοκκινωπό χρώμα στη περίμετρο, παρουσιάζουν ρωγμές, νεκρώνονται, μαυρίζουν και τέλος πέφτουν.
Εικόνα 12. Αυγά του εντόμου πάνω σε φύλλο.
Εικόνα 13. Κιτρινωπή προνύμφη του εντόμου.
Εικόνα 14. Συνεστραμμένα φύλλα αχλαδιάς προσβεβλημένα από προνύμφες.
Καταπολέμηση: Η έγκαιρη κοπή και καταστροφή των προσβεβλημένων φύλλων, είναι πρακτικά εφαρμόσιμο όταν έχουμε λίγα δένδρα. Όταν έχουμε έντονη προσβολή, συνίσταται ένας με δύο ψεκασμοί με εντομοκτόνο, όπως είναι το heptenophos.
Προσοχή: Τα ξυλοφάγα έντομα, η καρπόκαψα και η νάρκη είναι κοινά για αχλαδιά και μηλιά και αντιμετωπίζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, οπότε βλέπε άρθρο για μηλιά.
Ασθένειες της αχλαδιάς
Φουζικλάδιο της αχλαδιάς
Φουζικλάδιο της αχλαδιάς: πολύ διαδεδομένη και σοβαρή ασθένεια. Προσβάλει φύλλα, άνθη, καρπούς και σε σοβαρή μορφή και τα κλαδιά Στα φύλλα εμφανίζονται στη κάτω πλευρά κηλίδες με βελούδινη υφή, στους βλαστούς παρατηρούνται κηλίδες οι οποίες στην πορεία εξελίσσονται σε φλύκταινες. Ορισμένες ποικιλίες, όπως η Τσακώνικη, είναι ευαίσθητες, δεν πρέπει να φυτεύονται σε υγρά μέρη και χρειάζεται μεγάλη προσοχή την άνοιξη.
Εικόνα 15. Φουζικλάδιο σε φύλλα αχλαδιάς.
Εικόνα 16. Συμπτώματα φουζικλαδίου σε νεαρούς καρπούς αχλαδιάς.
Εικόνα 17. Συμπτώματα της ασθένειας σε βλαστούς απιδιάς.
Καταπολέμηση: Η αντιμετώπιση της ασθένειας γίνεται με τα ίδια μέτρα και μυκητοκτόνα που συνιστώνται για το φουζικλάδιο της μηλιάς.
Βακτηριακό κάψιμο
Βακτηριακό κάψιμο: προκαλείται από το βακτήριο Erwinia amylovora. Το βακτήριο εισέρχεται στο δένδρο από τα άνθη, τα φύλλα και τους τρυφερούς βλαστούς. Θερμοκρασία μεταξύ 18-30 βαθμούς Κελσίου και βροχερός καιρός είναι οι κατάλληλες συνθήκες για την εξάπλωση της ασθένειας. Οι ποικιλίες που δείχνουν μεγάλη ευπάθεια σε αυτή την ασθένεια είναι οι Passa Crassana, Κοντούλα, Abate Fetel, Packham’s Triumph και μικρότερη οι Conference και Kaiser.
Εικόνα 18. Προσβεβλημένος καρπός από το βακτήριο.
Εικόνα 19. Προσβεβλημένο δένδρο αχλαδιάς από το βακτήριο.
Καταπολέμηση: προληπτικά: 1) κλάδεμα: απομάκρυνση όλων των προσβεβλημένων βλαστών, τους κόβουμε 15-30 εκατοστά από το σημείο προσβολής. Έχει σημασία να μην παραμένουν προσβεβλημένα κλαδιά πάνω στο δένδρο για μεγάλο χρονικό διάστημα, 2) πότισμα: χρησιμοποιούμε στάγδην άρδευση ή εκτοξευτήρες με μικρή πίεση αλλά ποτέ τεχνητή βροχή, 3) λίπανση: εφαρμόζουμε περιορισμένες ποσότητες αζώτου και 4) καταπολέμηση εντόμων: οι αφίδες, η ψύλλα και άλλα έντομα μεταφέρουν το βακτήριο, οπότε τα καταπολεμάμε. Για χημική καταπολέμηση: το φθινόπωρο, κατά τη περίοδο πτώσης των φύλλων, ψεκάζουμε το δένδρο μας με βορδιγάλλειο πολτό ή κάποιο χαλκούχο σκεύασμα, την άνοιξη, χρησιμοποιούμε χαλκούχο σκεύασμα ή βορδιγάλλειο πολτό και 1% λάδι. Επίσης, τη περίοδο της άνθησης, εφαρμόζουμε ψεκασμούς με αντιβιοτικά και επαναλαμβάνονται κάθε 3-5 μέρες για να προστατεύσουμε τα καινούργια άνθη.
Καλλιεργητικές φροντίδες αχλαδιάς
Νοέμβριος-Δεκέμβριος-Ιανουάριος-αρχές Φεβρουαρίου: κλαδεύουμε τα δένδρα με σκοπό να απομακρύνουμε βλαστούς που τυχόν έχουν προσβληθεί, ελέγχουμε για ζιζάνια και ψεκάζουμε με χειμερινό εντομοκτόνο αν έχει εμφανιστεί ψύλλα.
Φεβρουάριος-Μάρτιος-Απρίλιος: κόβουμε τα ζιζάνια, εφαρμόζουμε άζωτο και αν χρειάζεται φώσφορο και κάλιο, ελέγχουμε για φουζικλάδιο και για έντομα, κάνουμε το πρώτο αραίωμα των καρπών.
Μάιος-Ιούνιος-Ιούλιος: αρδεύουμε, αραιώνουμε με το χέρι, ελέγχουμε για ασθένειες και εχθρούς, εφαρμόζουμε Ν, Ρ και Κ μέσω της άρδευσης.
Αύγουστος-Σεπτέμβριος-Οκτώβριος: ελέγχουμε για ασθένειες και εχθρούς, έλεγχος για ζιζάνια, άρδευση αν χρειάζεται και αφαιρούμε προσβεβλημένα τμήματα.
Σοφία Παπάζογλου για το kalliergo.gr
Γεωπόνος MSc “Διαχείριση Περιβάλλοντος”
Tags: ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ • ΑΧΛΑΔΙΑ • ΓΛΑΣΤΡΑ • ΕΧΘΡΟΙ • ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ • ΚΑΛΛΙΕΡΓΩ • ΚΗΠΟΣ • ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ
[…] Λίπανση με NPK 15-5-10. Δείτε λεπτομέρειες για τη λίπανση […]