Σαν παιδί έβλεπα συχνά έντομα πυγολαμπίδες ή κολοφωτιές όπως τις έλεγαν οι παλαιότεροι. Μέσα στο σκοτάδι, ήταν πολύ εντυπωσιακό και σχεδόν απόκοσμο, να βλέπεις μικρά φώτα ανάμεσα στα χορτάρια. Σαν αστέρια πεσμένα στη γη.
Οι πυγολαμπίδες, τραβούσαν άμεσα την προσοχή, καθώς ήταν κάτι το μη αναμενόμενο. Φως μέσα στη νύχτα που δεν προέρχονταν από λάμπες, ρεύμα, ή από κεριά όπως εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει.
Η βιοφωταύγεια, που είναι η χημική αντίδραση που κάνει το πίσω μέρος της πυγολαμπίδας να λάμπει, προκαλεί το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Κι αυτό γιατί με τις χημικές αντιδράσεις που πραγματοποιούνται, παράγεται φως χωρίς απαγωγή θερμότητας. Η απαγωγή θερμότητας είναι χαρακτηριστικό “υποπροϊόν” των τεχνικών μεθόδων που χρησιμοποιούν εμείς οι άνθρωποι για την παραγωγή φωτός, π.χ. λαμπτήρες ηλεκτρικού ρεύματος.
Πριν από λίγες ημέρες, η εμφάνιση μίας πυγολαμπίδας στον κήπο μου, μου έφερε στο μυαλό όλες αυτές της αναμνήσεις. Αλλά και ερωτήσεις! Όπως:
ΠΗΓΕΣ
Πυγολαμπίδα – Βικιπαίδεια
Βιοχημικός
Οι εχθροί και οι φίλοι του καλοκαιριού