Το να καλλιεργείς και να παράγεις τα δικά σου τρόφιμα, δεν είναι μία καθαρή διαδικασία, αλλά σου αποδίδει ηρεμία, καθαρό και υγιεινό φαγητό μαζί με ανεκτίμητη ψυχική ηρεμία και ισορροπία.
Αντί αυτού, μπορεί να έχεις έναν κήπο μπιμπελό που όμως δεν παράγει και κοστίζει πολλά για να διατηρήσει τη μορφή του.
Ο κήπος σου είναι ένα βιολογικό εργοτάξιο
Χρειάζεται να λερώσεις τα χέρια και τα πόδια. Να έχεις κοπριά, κλαδέματα, χώρο για κομπόστ, απλωμένους σωλήνες.
Η γη σου να είναι ακατάστατη από τα οργώματα και τα σκαλίσματα.
Να εκμεταλλεύεσαι κάθε σπιθαμή χώματος.
Να συμμαχείς με τη φύση και να πηγαίνεις με το ρεύμα και το ρυθμό της και όχι εναντίον της.
Να εκμεταλλεύεσαι το μικροκλίμα και ότι το φυσικό τοπίο έχει να σου προσφέρει.
Δεν μπορεί να έχεις έναν κήπο “βιτρίνα” αν καλλιεργείς.
Ο κήπος σου είναι ένα βιολογικό εργοτάξιο. Και όλα τα εργοτάξια έχουν την ακαταστασία τους επειδή παράγουν έργο.
Ο κήπος σου για τους μη μυημένους θα είναι βρώμικος, αναστατωμένος, απεριποίητος. Ένα χάλι.
Για εσένα όμως θα είναι όμορφος, φυσικός, παραγωγικός. Ένας πραγματικός παράδεισος.
Όλα θα έχουν τη θέση τους σε αυτόν τον κήπο. Τα μυρμηγκιά, οι αράχνες, οι πασχαλίτσες, τα αλογάκια της Παναγίας, οι μέλισσες. τα σκουλήκια, τα πουλιά, θα είναι καλοδεχούμενα και απόδειξη ζωής.
Για τον γείτονα όλη αυτή η απόδειξη ζωής, μπορεί να γίνονται αντιληπτά ως ενοχλητικά παράσιτα, υποψήφια για εξολόθρευση ξένα στον κήπο του όντα.
Ο κήπος σου είναι χάλια
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη που βλέπει τον παραπάνω κήπο ως έναν κήπο προς λύπηση.
Η απότομη “οικονομική ανάπτυξη” (με δανεικά), που έλαβε χώρα στην Ελλάδα στα χρόνια μεταξύ 1985 και 2009, δημιούργησε μία γενιά “γειτόνων” που προσπαθούσαν και μέσω του σπιτιού και του κήπου τους να διαλαλήσουν την “επιτυχία” τους και την κοινωνική τους θέση.
Να απαρνηθούν τις ρίζες τους στο χωριό και τη γη.
Η παραπάνω οικονομική “ανάπτυξη” βασίστηκε στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σε εύκολο χρήμα. Και γνωρίζουμε ότι το εύκολο χρήμα δεν βγαίνει με δουλειά. Με άλλους τρόπους βγαίνει.
Η έλλειψη πραγματικής παιδείας και θεώρησης του όλου, πολλά βοήθησε σε αυτό.
Έτσι ξεφύτρωσαν πολλοί “γείτονες” με “βιλάρες”, γκαζόν, συντριβάνια. Ο περιβάλλοντος χώρος, αντί για κήπος έγινε ένα αποστειρωμένο, καθαρό, τεχνητά διαμορφωμένο περιβάλλον.
“Γείτονες” με τεχνητά διαμορφωμένα περιβάλλοντα, ξενικά στο φυσικό τοπίο, που χρειάζονται πολύ χρήμα και κόπο (από συνεργεία) για να διατηρηθούν.
Εξωτικοί κήποι σε μεσογειακά περιβάλλοντα. Ξένοι στο μεσογειακό τοπίο.
Κήποι που χρειάζονται σπατάλη πολύτιμου νερού (πολλές φορές από παράνομες γεωτρήσεις) και μάταιη εργασία για να διατηρηθούν. Μία συνεχή μάχη ενάντια στη φύση.
Περιβάλλοντα και κήποι που δεν παράγουν. Αλλά καταναλώνουν.
Κήποι που ένας λογιστής θα τους πρόσθετε στα παθητικά και όχι στα ενεργητικά στοιχεία.
Κήποι που δεν είναι επένδυση στη δημιουργία και την παραγωγικότητα.
Κήποι που είναι παθητικό στην οικιακή οικονομία.
Ποιος κήπος είναι για λύπηση;
Εσείς και αυτοί είστε γείτονες.
Ποιανού γείτονα λοιπόν ο κήπος είναι για λύπηση τελικά;